Doe het toch maar van Babs Gons is een bundel met gedichten die zich richt op inclusiviteit en acceptatie in de samenleving. Gons is niet alleen een schrijver, maar ook een spoken word-artiest. Haar werk straalt een grote maatschappelijke betrokkenheid en urgentie uit, waardoor ze vaak gevraagd wordt om haar werk te presenteren tijdens belangrijke maatschappelijke initiatieven en evenementen zoals de Februaristaking en de Herdenking van het Slavernijverleden. Typerend voor deze bundel is dat de schrijver op een indringende en krachtige manier maatschappelijke kwesties aankaart en de lezer uitdaagt om hierover na te denken. 



Doe het toch maar is een indrukwekkende verzameling van gedichten die zich richt op verschillende thema's zoals migratie, racisme, discriminatie, acceptatie en inclusiviteit. Gons heeft deze bundel geschreven vanuit haar eigen ervaringen als kind van Surinaamse ouders en als zwarte vrouw in Nederland. In Ga terug naar je eigen land schrijft Babs over jezelf verbinden met je eigen land en trots zijn op je eigen identiteit. Het volgende voorbeeld geeft dit goed weer: “weet je eigen land, altijd vlak achter je ogen, opgevouwen net onder je borstkas”. De schrijver moedigt de lezer hiermee aan om altijd verbonden te zijn met je eigen land, ongeacht waar je in de wereld bent. In Doe het toch maar schrijft Babs Gons over het belang van kunst en creativiteit. De herhaalde zin ”doe het toch maar” is een aansporing om toch door te gaan met het schrijven en delen van verhalen en creatieve uitingen, zelfs als de wereld daar niet op lijkt te wachten. Het gedicht benadrukt de waarde van het uiten van jezelf en het creëren van iets, ook al is het niet direct tastbaar en heeft het geen directe impact op de wereld om je heen. Precies goed gaat over de acceptatie van de eigen identiteit en menselijkheid, ondanks de verschillende eigenschappen, die soms als afwijkend worden gezien binnen de maatschappij. De menselijke identiteit wordt in dit gedicht benadrukt door de zin: “niet te veel, niet te weinig, gewoon genoeg mens”. 

De vorm van "Ga terug naar je eigen land" ondersteunt de thematiek van het gedicht. De titel geeft een duidelijk beeld van het thema. “Ga terug naar je eigen land” komt meerdere keren voor in het gedicht. Deze herhaling versterkt de boodschap van het gedicht en het creëert een ritme. De schrijver gebruikt veel metaforen en beeldspraak die het idee van verbinden met je thuisland ondersteunen. De regel “laat zelfs tussen het kilste beton, je voeten zachtjes dansen op de aarde” is hier een krachtig voorbeeld van. Het idee dat je verbonden kunt blijven met je eigen land, zelfs als je op een totaal andere plek bent, wordt hierdoor mooi weergegeven. In "Precies goed" valt op dat het gedicht geen regelmatig metrum of rijmschema heeft. Dit benadrukt de persoonlijke en emotionele aard van de tekst. Verder wordt er veel gebruik gemaakt van herhaling, wat een gevoel van ritme en kracht creëert. Dit ondersteunt de thematiek van het gedicht. Deze thematiek wordt nog eens versterkt door het gebruik van tegenstellingen en variatie in de beschrijving van verschillende eigenschappen. Dit laat zien dat iedereen uniek is en dat er geen enkele eigenschap is die bepaalt of iemand goed genoeg is of niet. Deze elementen dragen bij aan de krachtige boodschap van het gedicht. De vorm van het gedicht "Doe het toch maar" ondersteunt de thematiek door middel van herhalingen en imperatieven. De herhalingen van de zin "doe het toch maar" geven de lezer een gevoel van moed en doorzettingsvermogen, terwijl de imperatieven zoals "zeg dat maar tegen jezelf" en "schrijf dat voor jezelf op een briefje" de lezer actief betrekken bij de boodschap van het gedicht. Bovendien wordt de lezer aangesproken in de tweede persoon, wat een gevoel van persoonlijke betrokkenheid creëert. De vrije versvorm en de afwezigheid van rijm en metrum geven het gedicht een gevoel van spontaniteit en oprechtheid, wat het thema versterkt. 

Wat zeggen deze gedichten over de werkelijkheid om ons heen? "Doe het toch maar" gaat over de uitdagingen en moeilijkheden van het nastreven van kunst en creativiteit in de werkelijke wereld die er niet veel om geeft. Het moedigt de lezer aan om toch door te gaan met het creëren en delen van hun werk, ondanks de kritiek en onbegrip die ze mogelijk tegenkomen. Het gedicht suggereert dat kunst en creativiteit waardevol zijn, zelfs als ze niet direct problemen in de wereld oplossen. "Doe het toch maar" benadrukt ook het belang van zelfmotivatie en doorzettingsvermogen en stelt dat het belangrijk is om je eigen kansen te creëren in plaats van te wachten op anderen die je uitnodigen. Het gedicht "Ga terug naar je eigen land" zorgt ervoor dat de lezer na gaat denken over de complexe realiteit van de migratiecrisis in Nederland en de discriminatie waarmee immigranten te maken hebben. Het gedicht dwingt de lezer om stil te staan bij de menselijke ervaring van immigratie en om te reflecteren op de verantwoordelijkheid van de Nederlandse samenleving om vluchtelingen en immigranten te ondersteunen en te beschermen. Gons maakt gebruik van poëtische taal om de complexiteit en de diepte van deze problemen te verkennen en roept op tot empathie en begrip. Babs Gons gebruikt de denigrerende uitspraak "ga terug naar je eigen land" niet als een negatieve uitdrukking, maar als een aanmoediging voor vluchtelingen om trots te zijn op hun thuisland en de wederopbouw ervan te omarmen. Een voorbeeld hiervan is: ”laten we teruggaan naar ons eigen land, de grond weer van ons allen maken”. Dit staat in groot contrast met de manier waarop de uitspraak ”ga terug naar je eigen land” vaak wordt gebruikt als een vervelende opmerking gericht tegen vluchtelingen. In "Precies goed" schrijft Babs Gons over een belangrijk probleem dat in onze hedendaagse samenleving speelt: het gevoel van ontevredenheid en ongeluk dat steeds meer mensen ervaren. Het is een probleem dat voortkomt uit een mix van sociale druk, culturele verwachtingen en persoonlijke onzekerheden. Het leidt vaak tot gevoelens van vervreemding en een verlangen naar iets dat buiten onszelf ligt. 

Vanuit bovenstaande is te concluderen dat deze gedichtenbundel een reflectie is op de realiteit van de hedendaagse samenleving. Babs Gons nodigt met deze bundel de lezer uit tot nadenken over maatschappelijke kwesties. In de bundel worden verschillende thema’s behandeld zoals migratie, racisme, discriminatie, acceptatie en inclusiviteit. De gedichten geven een beeld van de ervaringen van minderheden en hoe zij omgaan met hun identiteit.
Het gedicht "Ga terug naar je eigen land" geeft een duidelijk beeld van de ervaring van vluchtelingen en immigranten in Nederland en hoe zij hun identiteit en verbinding met hun thuisland behouden. Het gedicht moedigt vluchtelingen aan om trots te zijn op hun land en de wederopbouw ervan te omarmen. Het gedicht "Precies goed" benadrukt de acceptatie van de menselijke identiteit, ondanks de verschillen die soms als afwijkend worden gezien in de samenleving. Het gedicht "Doe het toch maar" benadrukt het belang van kunst en creativiteit in een wereld die niet altijd waarde hecht aan deze uitingen. De dichtvorm van deze bundel leidt tot bewustzijn over hedendaagse maatschappelijke kwesties. De gedichten van Babs Gons zijn een weergave van de werkelijkheid om ons heen en bieden steun en inspiratie voor degenen die worden geconfronteerd met de problemen voortkomend uit deze realiteit. 

B. (z.d.). babsgons.com. Babs Gons. https://babsgons.com/ 

 
Jongsma, J. (2021, 24 augustus). Babs Gons – doe het toch maar. Meander magazine.
https://meandermagazine.nl/2021/08/babs-gons-doe-het-toch-maar/ 

Gons, B. (2020, 22 april). Doe het toch maar – Theaterkrant. Theaterkrant. https://www.theaterkrant.nl/tm-artikel/doe-het-toch-maar/