Z O N E T

zonet

brak overweldigend het voorjaar

door op het moment dat ik mijn

fiets uit de schuur tevoorschijn

haalde en ik als aan de grond genageld

bleef staan omdat ik dezelfde vogel

hoorde die ik als klein meisje op weg

naar school langs de bomen de heg

in de lucht het voorjaar rook

en alle jaren daarna ik steeds

opnieuw mij afvroeg welke vogel

dit klankdicht schreef

in de lucht de hoogste tak in de boom

ik keek omhoog en zag de koolmees

zijn borstje trillend zijn snavel open

zonet

wilde ik even

in jouw armen

voor een ondeelbaar

ogenblik

ademhalen en

tegelijkertijd jouw

hartslag voelen en

zeker weten

dat wij klopten

daarna kon ik

altijd nog

loslaten en

mijn hart op hol

laten slaan