D i e t s k e G e e r l i n g s
P A S
D i e t s k e G e e r l i n g s
Paperback, 184 pagina's.
Omslag Sterre Charlotte van den Berg. Prijs €19,95.
Verkrijgbaar bij de boekhandel of via onderstaande knop.
Als e-book kosteloos te downloaden bij het tabblad e-books.
P A S | D I E T S K E G E E R L I N G S
De Schotse filosofiestudent Aidan Greig bevindt zich met een stapel boeken van Kierkegaard in de Noorse bergplaats Høvringen, om de sfeer te proeven van het berglandschap waarin Edvard Grieg, een verre voorouder van hem, de Peer Gynt Suite componeerde. Op een avond stuit hij in het donker in de sneeuw op een gewonde hond. Als hij met de hond in zijn armen bij het eerste het beste huis aanbelt, laat de vierenzeventigjarige Catharine Lauckhart hem aarzelend binnen. Ze raken met elkaar in gesprek. Catharine blijkt een hartstochtelijk breister. Langzaam wordt tussen hen beiden een draad gesponnen die niet alleen hun beider zielen verbindt, maar hen ook terugbrengt naar hun oorsprong.
Een boek van Dietske Geerlings lezen, (in dit geval ook: breien), is telkens opnieuw een aangename bezigheid. Net als haar vorige boek 'tere min', nodigt 'pas' uit tot vertragen, stilstaan, diepe reflectie. Hoe Geerlings dat doet, blijft voor mij een raadsel. Zo bescheiden de opzet (eigen beheer), zo eenvoudig en zonder opsmuk het verhaal, zo diepgaand de gedachten en de levenshouding erachter, zo intens de aandacht voor het wezen der dingen. Kierkegaard en Grieg zitten innig verweven in dit breisel...
ELISABETH FRANCET
HOE VANG JE DE ESSENTIE VAN JE MOEDER IN EEN ROMAN?
Wat breien te maken heeft met filosofie?
ROMAN | En ineens groeide in mij het plan om een roman te schrijven over mijn moeder, omdat zij zo belangrijk voor mij is. Ik begon te schrijven en probeerde vanuit haar te schrijven, zodat ik echt voor even in haar zou zitten, maar faalde hopeloos. In niets leek het personage op mijn moeder. Ik wilde geen biografie schrijven, maar de essentie van wat zij voor mij betekent, vangen. Hoe meer ik schreef, hoe meer ik erachter kwam dat ik zelfs de liefste mens, uit wie ik geboren ben, niet echt kennen kan, dat ik alleen maar kan reiken naar wie zij in wezen is. Daarom zou ik nooit haar essentie kunnen vangen door vanuit haarzelf te gaan schrijven. Ik ging vanuit mijzelf schrijven, maar ook dat werd niets. Met hoeveel plezier ik ook altijd dialogen schrijf, ik kreeg geen dialoog met haar op papier die ook maar enigszins de gesprekken benaderde die ik met haar voer. Alles liet ik los en begon opnieuw. Ik belandde als jongeman in een Noors bergdorp en stond met een gewonde hond in mijn armen voor haar deur en belde aan. En daar stond ze, mijn moeder, zoals ik haar liefheb met heel mijn hart.
BREIEN & FILOSOFIE | Als je echt goed kunt breien, zoals mijn moeder, dan raak je in een cadans. Je handen en vingers lijken vanzelf te gaan en in die gang ontspringen gedachten. Omdat breien een intensieve combinatie is van rekenen en meten, en de wol een verbinding van warmte, kleur en draad, worden - vermoed ik - de hersenen op een complexe en tegelijkertijd creatieve manier in gang gezet en die gedachtegang is niet meer te stoppen. Zo ken ik mijn moeder: de breiende filosoof, of de filosofische breister. Geen vraag ketst op haar af, geen gedachte is voor haar onbespreekbaar. In mijn moeders hoofd is plek voor heel veel mensen. Ze breit ze naar zich toe en sluit ze in haar hart. Het is geen wonder dat haar vestjes ontroeren en zo graag gedragen worden.