I N   H E T   O O G   E E N   B L I K   V A N   D E   W O L F 

'Ik vond het echt geweldig om te lezen en het zette me ook meteen weer aan het denken over van alles en nog wat. Dank u wel voor dit verhaal en dat ik het heb kunnen lezen. Ik vond het, net als het muziekstuk, echt virtuoos 'in elkaar geweven' met zoveel verschillende lagen die naar boven komen en onder blijven. Iedereen bestaat uit zoveel verschillende stukjes; ik vraag me af of iedereen een Roodkapje in zich heeft, en of Helena en Catharyncken misschien ook wel stukjes van elkaar en van de violiste zijn.'

'Je noemt het zelf een Sonate over de liefde. Dat vind ik een heel mooie en typerende omschrijving. Ik had tijdens het lezen vaak het gevoel alsof ik naar een muziekstuk zat te luisteren. Zoals jij de kunst verstaat om de lezer stil te zetten bij de kleine details van het dagelijks leven en van de werkelijkheid om ons heen, deed mij een beetje denken aan het boek "Het Bureau" van J.J. Voskuil, dat ik heel lang geleden gelezen heb. Maar jouw subtiele en mooie manier van beschrijven van de vlucht van de fantasie en de mijmeringen in een mensenbrein geeft een heel speciale extra dimensie die ik in dat boek nooit ervaren heb.'



‘Ik heb al een hoofdstuk gelezen. Ik vind het nu al mooi! Vooral hoe je steeds tussendoor de gedachtes van mensen erin verwerkt, ik herken me daardoor nu al in dat meisje Catharyncken.’ 'Het allermooiste vond ik denk ik hoe Catharyncken naar de wereld kijkt, hoe zij reageert en hoe mensen op haar reageren! Bijvoorbeeld hoe ze met haar zus praat over het feestje. Prachtig! Over haar zou ik nog wel een heel boek willen lezen.'